Պայմանով ամուսնություն

-Աշլի, արագավրու նրանք արդեն եկել են,-գոռաց Էմիլին:

Չեմ ուզում իջնել հյուրասենյակ, չեմ ուզում տեսնել նրան, բայց ես չեմ կարող հորս չենթարկվել:

Սենյակ մտավ եղբայրս և ասաց.

- Աշլի, դու պետք է իջնես բոլորը քեզ են սպասում:

- Ֆելիքս, խնդրում եմ օգնիր ինձ փախչել:

- Հերիքե հիմարություններ խոսես, եթե դու փախչես հայրիկը քեզ կգտնի և ամեն ինչ ավելի կվատանա:

- Իսկ կարող եմ քեզ մի բան հարցնել?

-Այո իհարկե ասա:

- Սեհունը գեղոցիկ է?,-մի կերպ ասացի ես:

- Անկեղծ եմ ասում նա իմ պատկերացրածից հազար անգամ գեղեցիկ է և այնքան էլ նման չի կորեացու:

- Հուսով եմ դա իրոք այդպես է ,-ասացի ես և եղբորս հետ իջա հյուրասենյակ:

Աստված իմ միայն թե նա գեղեցիկ լինի:

- Ահա և իմ աղջնակը,-ժպտալով ասաց հայրս, նեռվայնանում եմ նրա այս պահվածքից:

Ես գլուխս չէի բարձրացնում վախենում էի տեսնել Սեհունին:

- Աղջիկս ծանոթացիր սա քո փեսացուն է Սեհունը,-ասաց Էմիլին:

Ես կամաց բարձրացրեցի գլուխս և տեսա նրան: Աստված իմ ինչու է նա այսպիսին, անկեղծ ասաց գեղեցիկ է բայց ես չեմ ուզում նրա հետ ամուսնանալ: Ես պատկերացնում էի որ նա  կոստյումով կգա որպեսզի հորս մոտ լավ տպավորություն ստեղծի, բայց նա կոստյում չէր հագել: Նա ամբողջությամբ սևի մեջ էր:

- Իսկ սա Նուանն է' Սեհունի քույրը,-ավելացրեց հայրս:

- Շատ հաճելի է,- արդյունքներս մի կերպ զսպելով ասացի ես:

- Նստիր փեսացուիդ կողքին,-ժպտալով ասաց հայրս:

Ես դանդաղ քայլերով մոտեցա նրան և նստեցի նրա կողքին:

Բոլորը ընթրում էին, զրուցում, ուրախանում, ժպտում միմյանց, իսկ ես քարացած նայում էի մի կետի հանկարծ մտքովս լավ միտք անցավ:Ես որոշեցի հյութը "պատահմամբ" լցնել Սեհունի վրա և դա ինձ մոտ ստացվեց:

- Կ..կներես պատահմամբ ստացվեց,-խորամանկորեն ժպտալով ասացի ես: Եղբայրս հասկացավ որ ես դա մտածված արեցի և նույն պես ժպտաց:

-Ոչինչ,-սառը ու կոպիտ հայացքով ասաց նա, ես անգամ սկսեցի վախենալ նրանից:

- Աշլի, գնա նրա հետ խոհանոց և մաքրի նրա հագուստը,-ասաց Էմիլին:

Ես ուզում էի ասել ոչ, բայց այդ հիմարը արդեն ոտքի կանգնեց:

- Լավ,մենք հիմա կգանք,-ժպտալով ասացի ես:

Մենք մտանք խոհանոց, ես նրան տվեցի խոնավ կտորը և ասացի.

-Ինքդ մաքրիր:

- Ես չեմ պատրաստվում մաքրել այն ինչը որ դու ես կեղտոտել,-կոպիտ ձայնով ասաց նա:

- Լսիր իջիր երկնքից, ես չեմ մաքրելու քո հագուստը:

-Ուրեմն լսիր Աշլի, ես քեզնից շատ եմ ուզում որ այս հարսանիքը տեղի չունենա, բայց ոչինչ անել չեմ կարող, աշխատիր հաշտվել այն մտքի հետ, որ մենք միասին ենք ապրելու և ես եմ քեզ ասոլու ինչ անես իսկ ինչ ոչ,-ձեռքս բռնելով և ուժեղ սեխմելով ասաց նա:

- Ես չեմ պատրաստվուլ քեզ ենթարկվել,-վստահ ասացի ես:

- Դա դեռ մենք կտեսնենք,-ասաց նա և գնաց հյուրասենյակ:

Ես սկսեցի հիմարի պես լացել, ձեռքս կարմրել է:

Խոհանոց մտավ Ֆելիքսը:

- Աշլի,ինչ է պատահել ինչու ես լացում?,-անհանգւստ տոնով ասաց նա:

- Այդ Սեհունը հրեշտակ է ձևանում բայց նա իսկական  հրեշ է,-ասացի ես:

- Աշլի ես կխոսեմ նրա հետ միայն թե դու մի լացիր,-ասաց եղբայրս ինձ ամուր գրկելով: