шлях (šliach)
цяжкі сонечны прамень,
вочы ўсе заплаканы.
хтосьці не пакінуў цень,
на свой шлях абшарпаны.
каля трох гадзін утра
на двары радзімым.
пахавае мастака
твор ягоны з гліны.
немагчыма перайсці,
тонуць думачкі павольна.
як звярнуцца да зямлі,
ведаў ты што зямле больна?
мне б упасці ля дзверы,
дзе мой шлях пачнецца.
ў аконцах зноў агні,
там жыццё смяецца.
а будзе дождж, а будзе дождж,
ён змые крыўд памылкі.
не будзе горш, не будзе горш
жыццё залатае дзіркі.
куляй час прабіў мяне,
але я не хворы.
толькі трошку на сябе
здабываю гора.
мне б матуліну руку
ды дайсці да веры.
мабыць, больш я не змагу
абняць дуб замшэлы.
не будзе горш, не будзе горш,
жывем і жыць мы будзем!
хавай стары іржавы нож,
памылак час забудзем.
ciažki soniečny pramień,
vočy ŭsie zaplakany.
chtości nie pakinuŭ cień,
na svoj šliach abšarpany.
kalia troch hadzin utra
na dvary radzimym.
pachavaje mastaka
tvor jahony z hliny.
niemahčyma pierajsci,
tonuć dumački pavoĺna.
jak zviarnucca da ziamli,
viedaŭ ty što ziamlie boĺna?
mnie b upasci lia dzviery,
dzie moj šliach pačniecca.
ŭ akoncach znoŭ ahni,
tam žyccio smiajecca.
a budzie doždž, a budzie doždž,
jon zmyje kryŭd pamylki.
nie budzie horš, nie budzie horš
žyccio zalataje dzirki.
kuliaj čas prabiŭ mianie,
alie ja nie chvory.
toĺki trošku na siabie
zdabyvaju hora.
mnie b matulinu ruku
dy dajsci da viery.
mabyć, boĺš ja nie zmahu
abniać dub zamšely.
nie budzie horš, nie budzie horš,
žyviem i žyć my budziem!
chavaj stary iržavy nož,
pamylak čas zabudziem.