Գլուխ 3
Գլուխ 3
Մաս 1
Արդեն լուսաբաց էր։Գյուղում մարդիկ արթնանում են վաղ առավոտյան։ Իզաբելի ծնողները վաղ առավոտյան արթնացան և անցան իրենց գործերով։ Դանիելը նույնպես արթնցավ վաղ առավոտյան։ Մայրը զարմացած հարցրեց.
-Ինչու՞ ես այսքան շուտ արթնացել տղաս։
-Մամ ջան ուզում եմ այսօր ես նախաճաշ պատրաստեմ։
Մայրը զարմացավ։ Նա ձեռքը դրեց որդու ճակատին և ասաց.
-Ջերմություն չունես։ Ինչու՞ ես ուզում դու նախաճաշը պատրաստես։
-Մամ ջան պարզապես ցանկանում եմ, որ Իզաբելը իմ պատրաստած նախաճաշը ուտի։
-Բայց Իզաբելը քաղաքում է։
-Չէ մամ ջան։ Իզաբելը այստեղ է և հիմա իր ննջասենհակում քնած է։
-Այդ ինչպե՞ս է եկել, որ մենք տեղյակ չենք եղել։
-Գիշերն է եկել։ Չցանկացանք քեզ ու պապային արթնացնենք։
-Ժամը քանիսի՞ն է եկել, որ մենք քնած ենք եղել։
-Գիշերը ժամը 2-ին։
-Ու այդ ժամին մենակ եկե՞լ է։ Արթնանա, ես նրա հետ շատ լուրջ կխոսեմ։ Քաղաքը փոխելա նրան,-զայրացած ասաց մայրը' Սոֆի Դելոնեն։
Դանիելը արագ ասաց.
-Ես եմ գնացել և քրոջս բերել։ Մենակ չի եկել։
Դանիելին դուր չէր գալիս, որ քրոջը նախատում էին։
Դանիելը մորն օգնեց և նախաճաշ պատրաստեց։ Հետո գնաց քրոջ ննջասենյակ, որպեսզի արթնացնի Իզաբելին։ Մոտենալով քրեջ մահճակալին նկատեց քրոջ ձեռքի կապտուկները։
-Չհասկացա՞։ Այս ի՞նչ է։ Իզաբել աչքերդ բացի։
Իզաբելը կամաց աչքերը բացեց և ասաց.
-Բարի լույս Դենի։
-Չգիտեմ օրը բարի է թե չէ։ Ի՞նչ կապտուկ է բիլակիդ վրա։ Ո՞վ է արել։ Հաստատ ընկել չես։
Իզաբելը լռեց և վապեցած հայացքով նայեց եղբորը։ Հետո ասաց.
-Դե...
-Ճիշտը կասես,-քրոջ խոսքը կտրելով ասաց Դանիելը։
Իզաբելը հիշեց Էրիկի խոսքերը, որ ոչ մեկ պետք է չիմանա նրանց հանդիպման մասին։Հետո ասաց.
-Դանի ընկել էի մի քանի ժամանակ առաջ։ Ցավեցրել էի ձեռքս։ Հիմա էլ չի ցավում, միայն կապտուկներն է մնացել։ Դա էլ շուտ կանցնի։
-Ձեռք ես առնու՞մ։
-Չէ։ Ինչի՞ չես հավատում։
-Պարզ երևում է,որ նոր են կապտուկները։
-Դանի ինչի՞ չես հավատում փոքր քրոջդ։
-Ես վաղվանից քեզ հետ ցերադառնում եմ գյուղ։ Ես շատ երկար քեզանից հետու մնացի։ Կապրենք միասին ու կտեսնեմ, թե ով կհամարձակվի իմ քրոջը ձեռքով կպնի։
-Բայց ես ուզում եմ, որ մնամ գյուղում։ Հիմա ամառ է, դաս չկա։
-Ամառը և դասերը կապ չունեն։ Մենք միասին ենք արդեն ապրելու։
-Ոնց ասես եղբայրս։
-Արագ հագնվի և արի խոհանոց։ Նախաճաշը պատրաստ է։
-Հիմա կգամ,-ժպիտը դեմքին ասաց Իզաբելը։
Դանիելը դուրս եկավ ննջասենյակից։ Իզաբելը ինքն իրեն ասաց.
-Քիչ էր մնում բռնվեի։ Այդ հրեշի պատճառով եղբայրս խնդիրների մեջ էր հայտնվելու։
Նա արագ հագնվեց և դուրս եկավ ննջասենյակից։
Մաս 2
-Տղաս նախաճաշը պատրաստ է,-դռան հետևից ձայն տվեց Էրիկի մայրը' Ժիզել Շեռռոն։
Էրիկը արդեն հագնվել էր։ Նա դուրս եկավ ննջասենյակից, համբուրեց մոր ճակատը և ասաց.
-Բարի լույս մամ ջան։
-Բարի լույս տղաս։ Առավոտյան եմ իմացել, որ տուն ես եկել։ Հայրդ աաաց, որ գիշերը 3-ին ես եկել։
-Հա մամ ջան գործեր ունեի, դրա համար ուշ եկա։ Բայց ես հիմա դուրս եմ գալիս։ Ես դրսում կնախաճաշեմ։ Դու ու պապան հանգիստ կերեք։
-Տղաս ոչ մի անգամ մեզ հետ չես նախաճաշում։
-Մամ գործեր ունեմ, երբ վերջացնեմ կգամ, այն ժամանակ կճաշենք միասին։ Հիմա դուք նախաճաշեք։ Ես գնացի։
Էրիկը դուրս եկավ տանից։ Նստեց մեքենան և զանգահարեց Ֆիլիպին։
-Ֆիլիպ լսի ինչ եմ ասում։ Աղջիկ կա, պետք է իրա նասին ամեն ինչ ճշտես։ Անգամ պետք է ճշտես ինքը այսօր հաց կերելա թե չէ։ Լսու՞մ ես։
-Հա լսում եմ։ Դու անուն ազգանուն ասա ես կճշտեմ։
-Անուն չգիտեմ։ Միայն հասցեն գիտեմ ։ Հիմա հաղորդագրությունով կուղարկեմ։ Մեկ ժամ ժամանակ քազ, որ ամեն ինչ ճշտես։ Կճշտես անունը, ամեն ինչ կիմանաս ծնողների, եղբոր քրոջ մասին։ Մի խոսքով ամեն ինչ ճշտես ու զանգես։
-Լավ։
Էրիկը անջատեց հեռախոսը և ինքն իրեն ասաց.
-Ինքս իմ վրա եմ զարմանում։ Երեկ ասում էի, որ չեմ ցանկանում տեսնեմ այդ գժին, իսկ այսօր ուզում եմ ամեն ինչ իմանամ իրա մասին։ Ես պետք է գնամ գյուղ։ Ես պետք է իմանամ այն մարդկանց անունները, ովքեր նստել են իմ մեքենան։ Երեկվա գիժն էլ նրանց շարքին է դասվում։
Մաս 3
Էրիկը եկավ գյուղ։ Իզաբելը նախաճաշելուց հետո եղբորն ասաց․
-Ամեն ինչ շատ համեղ էր։ Ես հիմա դուրս գամ մի փոքր քայլեմ։ Կարոտել եմ մեր գյուղը։
-Քույրս․ եթե ցանկանում ես քեզ հետ գամ։
-Դենի ես փոքր չեմ։ Ես ինքս կարող եմ մենակ քայլել։
-Զգույշ կլինես։
Իզաբելը դուրս եկավ տանից։ Նա սկսեց քայլել, հանդիպած մարդկանց բարևել։
Էրիկը նկատելով Իզաբելին ինքն իրեն ասաց․
-Այս ու՞ր է գնում։
Նա իջավ մեքենայից և սկսեց հետևել Իզաբելին։
Իզաբելը մի փոքր քայլելուց հետո հանդիպեց գյուղի տղաներից մեկին։ Այդ տղան մոտեցավ Իզաբելին և ասաց․
-Որքան ժամանակ է չենք հանդիպել։
Իզաբելը արհամարեց հանդիպած տղային և շարունակեց ճանապարհը։ Տղան անդադար կանգնում էր Իզաբելի ճանապարհին։ Իզաբելը զայրացած ասաց․
-Կլինի հեռու գնաս ինձանից։ Վրայից օղու հոտ է գալիս։
Տղան բարձր ծիծաղեց, հետո բռնեց Իզաբելի ձեռքը և ասաց․
-Չես ուզու՞մ ուրախացնես ինձ։
-Ձեռքս բաց թող հիմարի մեկը։
Տղան սկսեց շոյել Իզաբելի մազերը։ Իզաբելը ցանկանում էր փախչել, բայց նա ուժեղ էր բռնել ձեռքը։
-Բաց թող թե չէ կգոռամ։
-Բղավիր, մեկ է քեզ լսող չի լինի։ Հիմա մարդիկ դաշտ են գնացել։ Այսօր մարդիկ տոնախմբության են պատրաստվում։ Քեզ ոչ ոք օգնության չի գա սիրունս։
-Բաց թող անասուն։
Այդ պահին լսվեց Էրիկի ձայնը․
-Հենց հիմա աղջկան բաց ես թողնում, թե չէ դու կմեռնես հենց այստեղ։
-Դու ո՞վ ես։
-Երկրորդ անգամ եմ ասում աղջկա ձեռքը բաց թող։
-Ինքը իմ սիրունն է, ինքը ինձ այսօր պետք է ուրախացնի։
Այդ պահին Էրիկը ձեռքը բռունց արեց և մոտենալով տղային բռունցքով հարվածեց դնչին։
Նա ընկավ գետնին։ Էրիկը բռնեց Իզաբելի ձեռքը և բերեց մի կողմ։ Այդ տղան ոտքի կանգնեց և ցանկացավ հարվածի Էրիկին, բայց չստացվեց։ Էրիկը բռնեց դրա ձեռքը և ոլորեց։ Հետո մի քանի անգամ բռունցքով հարվածեց դեմքին։ Իզաբելը աչքերը փակել էր և լաց լինելով խնդրում էր․
-Խնդրում եմ վերջ տվեք։
Էրիկը այնքան էր հարվածել տղայի դեմքին, որ այդ տղայի դեմքը ամբողջությամբ արյան մեջ թաթախված էր։ Այդ տղան գիտակցությունը կորցրել էր։ Էրիկը տեսնելով, որ տղան չի շարժվում, ձեռքերը սրբեց և նայելով Իզաբելին ասաց․
-Ի՞նչ ես լացում։ Չի մեռել, բայց մեռնելու վրա է։ Ես սրան դիակ կսարքեի։
-Դու իսկական հրեշ ես։
-Գիտեմ, գիշերն այդ մասին ասել ես։ Հիմա գնա տուն ու սրա մասին մարդ պետք է չիմանա։ Ես սրա մարմին կգցեմ գյուղամեջ։ Ես ամեն ինչ կանեմ, որ իմ անուն չշոշափվի։ Դու էլ բերանդ փակ կպահես։
Իզաբելը լաց լինելով փախավ։ Էրիկը եկավ նստեց իր մեքենան, հետո քշեց դեպքի վայր։ Այդ տղային դրեց մեքենայի մեջ։ Մտնելով գյուղամեջ դուռը բացեց և դուրս գցեց տղայի մարմինը, իսկ ինքը արագ հեռացավ այդտեղից։
Գյուղացիները խառնվեցին իրար։ Սկսեցին գոռալ։ Այդ ձայների մեջ եկավ նաև տղայի մայրը։ Սկսեց լաց լինել, գոռալ։
Իզաբելը վախեցած մտավ տուն։ Սակայն տան անդամները նույնպես գնացել էին գյուղամեջ, երբ իմացել էին դեպքի մասին։ Իզաբելը մտավ լոգասենյակ։ Նա լվացվեց և ինքն իրեն ասաց․
-Ես եմ մեղավոր, որ այդ տղային ծեծեց այդ հրեշը։ Ես եմ մեղավոր։
Նա նստել էր լոգասենյակի հատակին և լաց էր լինում։ Նրա աչքին անդադար երևում էր այդ տղայի արնաշաղաղ դեմքը։
Глава 3
Часть 1
Был уже рассвет, люди в деревне просыпаются рано утром. Родители Изабель проснулись рано утром и занялись своими делами. Даниэль тоже проснулся рано утром. Мама удивленно спросила.
- Почему ты так рано проснулся, сынок?
- Дорогая мама, я хочу приготовить завтрак сегодня.
Мать была удивлена. Онаположила руку на лоб сына и сказала:
- У тебя нет тепла. Почему ты хочешь приготовить завтрак?
- Просто так, я хочу, чтобы Изабель съела завтрак который я сделал.
- Но Изабель в городе.
- Нет, дорогая мама. Изабель здесь, сейчас она спит в своей спальне.
- Как?
- Моя сестра пришла ночью. Мы не хотели будить тебя и папу․
- Во сколько пришла твоя сестра?
- в 2 часа ночи.
- А твоя сестра пришла одна в то время. Когда она проснется, я поговорю с ней очень серьезно. «Город изменила ее», - сердито сказала его мать- Софи Делоне.
Дэниел быстро сказал.
- Я привел свою сестру. Моя сестра не пришла одна.
Даниэль помог своей маме приготовить завтрак. Затем он пошел в спальню своей сестры, чтобы разбудить Изабель. Подойдя к кроватке, он заметил синяки на руке своей сестры.
-Я не получил: Что это, Изабель, открой глаза?
Изабель медленно открыла глаза и сказала:
-Доброе утро, Дэнни.
-Я не знаю, хороший ли день или нет. Какой синяк у тебя на руку? Кто это сделал? Ты точно не упала.
Изабель молчала и посмотрела на своего брата. Затем она сказала.
- Это...
-Ты скажешь мне правду,- сказал Даниэль, перебивая его сестру.
Изабель вспомнила слова Эрика, что никто не должен знать об их встрече.
Затем она сказала.
- Дэнни, я упала некоторое время назад. Я повредила руку. Теперь это не больно, остались только синяки. Это тоже скоро пройдет.
- Ты шутишь?
-Нет. Во что ты не веришь?
- Понятно, что синяки новые.
- Дэнни, почему ты не веришь своей младшей сестре?
- Я вернусь в город с тобой завтра. Я оставил тебя одну на долгое время. Мы будем жить вместе, и я посмотрю, кто осмелится прикоснуться к моей сестре.
- Но я хочу остаться в деревне. Сейчас лето.
- не важно. Мы уже будем жить вместе.
- как скажешь.
- Быстро одевайся. Завтрак готов.
- Сейчас приду,- сказала Изабелла с улыбкой на лице.
Даниэль вышел из спальни. Изабель сказала.
-Из-за этого монстра у моего брата будут проблемы.
Она вышла из спальни.
Часть 2
-Сынок, завтрак готов, - позвала мать Эрика -Жизель Шерро из-за двери.
Эрик был уже одет. Он вышел из спальни, поцеловал мать в лоб и сказал:
- Доброе утро, дорогая мама.
- Доброе утро, сынок. Утром я узнал, что ты пришел домой. Твой отец сказал, что ты пришел в 3 ночи.
- Да, дорогая мама, у меня были дела, поэтому я опоздала. Но я ухожу сейчас. Я буду завтракать на улице. Вы с папой завтракаете спокойно.
- Мой сын, ты никогда не завтракаешь с нами.
- Мама, у меня есть работа, когда я закончу, я приду, тогда мы поужинаем вместе. Теперь я пойду.
Эрик вышел из дома. Он сел в машину и позвонил Филиппу.
- Филипп, послушай, что я говорю. Есть девушка, вы должны узнать о ней все. Вам даже нужно выяснить, ел ли он сегодня хлеб. Ты слушаешь?
- Да, я слышу. Скажи мне имя и фамилию этой девушки, я узнаю.
- Я не знаю имени. Я знаю только адрес. Я пошлю это сообщением сейчас. Я даю вам час, чтобы все прояснить.
- Хорошо.
Эрик выключил телефон и сказал себе.
- Я удивлен собой. Вчера я сказал, что не хочу видеть этого сумасшедшего, а сегодня я хочу знать все о нем. Я должен идти в деревню. Мне нужно знать имена людей, которые сели в мою машину. Вчерашнее безумие среди них.
Часть 3
Эрик пришел в деревню. После завтрака Изабель сказала своему брату ․
- Все было очень вкусно. Я иду гулять сейчас. Я скучал по нашей деревне.
-Моя сестра . если ты хочешь, чтобы я приду с тобой.
- Дэнни, я не маленькая девочка. Я могу ходить один.
-будь осторожен, моя сестра.
Изабель вышла из дома. Изабель начала идти, затем приветствовала людей, которых она встретила.
Эрик заметил Изабель и сказал себе:
- Куда идет эта девушка?
Он вышел из машины и начал преследовать Изабель.
После короткой прогулки Изабель встретила одного из мальчиков в деревне. Мальчик подошел к Изабелле, сказал,
- Как долго мы не встречались?
Изабель проигнорировала мальчика, которого она встретила, и продолжила свой путь. Мальчик стоял на пути Изабель. Изабелла сказала сердито ․
"Да отвали ты от меня." Пахнет водкой.
Мальчик громко рассмеялся и взял Изабеллу за руку.
- Разве ты не хочешь сделать меня счастливым?
- Отпусти мою руку, ты идиот?
Мальчик начал гладить Изабель по волосам. Изабель хотела убежать, но мальчик крепко сжал руку Изабеллы.
- Отпусти или я буду кричать.
- Кричи, никто не будет тебя слушать. Теперь люди ушли на поле. Сегодня люди готовятся к празднику. Никто не придет к вам на помощь, любовь моя.
- Отпусти идиот․
В этот момент голос Эрика был услышан ․
- Вы отпускаете девушку прямо сейчас, иначе вы умрете прямо здесь.
-Кто ты.
- говорю уже во второй раз, отпусти руку девушки.
- Эта девушка моя красавица, она должна сделать меня счастливой сегодня.
В этот момент Эрик сжал кулак, подошел к мальчику и ударил его по щеке.
Он упал на землю. Эрик взял Изабель за руку и отвел ее в сторону. Мальчик встал и попытался ударить Эрика, но не смог. Эрик взял ее за руку и покрутил. Затем он ударил ее по лицу несколько раз. Изабель закрыла глаза и плакала.
- Пожалуйста остановись
Эрик ударил мальчика так сильно, что он был весь в крови. Этот мальчик потерял сознание. Видя, что мальчик не двигается, Эрик вытер руки, глядя на Изабель сказал:
-Почему ты плачешь. Он не мертв, но он собирается умереть. Я бы сделал его трупом..
- Вы настоящий монстр.
- Я знаю, ты сказал это ночью. Теперь иди домой, и никто не должен знать об этом. Я положу его тело в деревне. Я сделаю все возможное, чтобы мое имя не упоминалось. Вы тоже будете держать рот на замке.
Изабель убежала. Эрик сел в свою машину, а затем поехал на место происшествия. Он посадил мальчика в машину. Войдя в деревню, он открыл дверцу машины, выбросил тело мальчика и быстро ушел.
Сельские жители перепутали. Они начали кричать. Мать мальчика начала плакать и кричать.
Изабель вошла в дом испуганно. Однако члены семьи также пошли в деревню, когда узнали об инциденте. Изабель вошла в ванную.
Изабель сидела на полу в ванной и плакала․