մաս 10
Երկար զրուցելուց հետո ես դուրս եկա սենյակից որպեսզի ջուր խմեմ: Դեռ աստիճաններին չհասած ինձ կանգնեցրեց Նուանը:
- Աշլի, քո ու Սեհունի միջև ամեն ինչ կարգին է,- հարցրեց նա:
- Ա...այո,- ստեցի ես:
- Աշլի, դու կարող ես խաբել ում ուզում ես, միայն ոչ ինձ,- սարկազմով ասաց նա:
- Ես չեմ հասկանում ինչի մասին ես խոսում,- նորից ստեցի ես:
- Հակառակը, դու շատ լավ ես հասկանում թե ես ինչի մասին եմ խոսում: Սեհունը քեզ երբեք չի սիրի և դրա պատճառը այս տան մեջ բոլորը գիտեն:
- Ինչ պատճառ?,-չհասկանալով նրա բառերի իմաստը հարցրեցի ես:
- Դու այս տան մեջ ոչմեկ ես, նման մեծ գաղտնիքը իմանալու համար: Ուղղակի ուզում եմ զգուշացնել, աշխատիր Սեհունի ճանապարհին չհայտնվել, նա քեզ չի խնայի,-ասաց Նուանը և գնաց դեպի իր սենյակ:
Ես ցանկանում էի ամեն ինչ իմի բերել, սակայն ինձ խանգարեց Սեհունը:
- Աշլի, այսօր այստեղ ենք գիշերելու, մենք ստիպված ենք մի սենյակում քնել,-ասաց նա:
-Ինչ?,-գոռացի ես:
- Այն ինչ լսեցիր ես չեմ կարող հորս հակառակվել և հետո նրանք չգիտեն այն մասին որ ենք պայման ունենք այդ իսկ պատճառով, մենք չենք կարող դեմ գնալ,-կոպիտ ձայնով ասաց նա:
Ես ուրիշ ելք չունեի: Մենք մտանք սենյակ և ես կտրուկ պարկեցի անկողնու վրա:
- Դու գետնին կքնես,- վստահ ասացի ես:
- Աշլի, քանի դեռ չես հայտնվել հատակին խնդրում եմ ուղղակի արագ քնիր և մի խոսիր,-իրեն համապատսխան կոպիտ տոնով ասաց նա:
Ես չհակաճառեցի նրան քանի-որ ուզում էի իմի բերել Նուանի ասածը:Պարկելով ինքս էլ չնկատեցի թե ինչպես քնեցի:
2:23
Քնած էի, հանկարծ ըզգացի թե ինչպես է ինչ-որ մեկը ինձ ամուր գրկում, սկզբում ես մտածում էի, որ ինձ թվում է, բայց հետո հիշեցի որ Սեհունի հետ մի անկողնում եմ պարկած:Կամաց բացեցի աչքերս և տեսա թե ինչպես է Սեհունը ամուր գրկել ինձ և քնել: Աստված իմ ես առաջին անգամ եմ նրան այսքան անօգնական տեսնում: Նա միշտ կոպիտ է, բայց քնած ժամանակ հրեշտակի է նման: Հանկարծ նկատեցի որ Սեհունի հեռախոսին նամակ եկավ, անկախ ինձնից վերցրեցի այն և սկսեցի կարդալ: Գրված չէր թե նամակը ում կողմից է, սակայն դա ինձ չկանգնեցրեց:
《 Իսկ այդ աղջիկը գիտի թե դու ինչերի ես ընդունակ?》
Մի քանի րոպե սառած նայում եմ նամակին: Նորից է նամակ գալիս:
《 Խոստանում եմ, ես նրան կպատմեմ ամեն ինչ!!!》
Աստված իմ, ում մասին է խոսքը?, ինչու է այս նամակի հեղինակը այդքան չարացած Սեհունի հանդեպ?, այս ինչքան գաղտնիքներ է պահում իր մեջ Սեհունը: Ես պետք է պարզեմ ամեմ ինչ:
Ես որոշեցի նորից պարկել, սակայն նկատեցի թե ինչպես է սառը հայացքով Սեհունը նայում վրաս:
- Դու երևի չհասկացար, որ չպետք է խառնվես կյանքիս,-հանգիստ ձայնով ասաց նա:
- Կ...կներես,-գլուխս կախելով ասացի ես, քանի-որ հասկացա, որ իսկապես չպետք է կարդայի նամակը:
- Կներես?, այսքանն ես ուզում ասել?,-արդեն ձայնի տոնը բարձրացնելով ասաց նա:
Ես ուզում էի շուտ դուրս գալ սենյալից, բայց նա ամուր բռնեց ձեռքս և քաշեց դեպի իրեն:
- Ինչ ես անում?,-վախեցած ասացի ես:
- Այն իմչ վաղուց պետք է անեյի,- ասաց նա և հրեց ինձ անկողնու վրա, ես ուզում էի արագ բարձրանալ բայց չստացվեց, նա բռնեց մազերիցս և սկսեց ապտակել: Նա ապտակում է առանց կանգ առնելու, այնքան ուժեղ որ քթիցս սկսեց արյուն հոսել:
- Սրանից հետո դու այլևս չես հայտնվի ճանապարհիս,- ասաց նա և թողեց ինձ:
Ես ցավից և միարժամանակ վախից սկսեցի լացել:
- Հերիք է լացես, ես քեզ զգուշացրել էի որ ճանապարհիս չհայտնվես, ես իմ քայլերի համար պատասխանտու չեմ Աշլի, հասկացիր վերջապես,-ասաց Սեհունը և դուրս գնաց սենյակից, իսկ ես դեմքիս արյունը մաքրելով պարկեցի քնեմ, և շուտ մոռանամ կատարվածը:
Երեխեք գրքի գլխավոր հերոսների մասում կավելացնեմ Յունգիի և Յոնայի նկարները: Եթե հետաքրքիր է նայեք))))♥♥♥♥