Беларусь, родная (Biełaruś, rodnaja)
вецер гуляў паміж нашых галоў,
слёзы стваралі расу.
што да цябе будзе зычыць любоў,
калі я яе пакажу?
я закахаюся ў твае вочы,
быццам то быў акіян.
схаваеш свой твар і цяпер гэты ночы
нясуць колькасці злых пачвар.
што ж мая любанька,
мая ты дзетачка —
родная маці-зямля.
я забяру цябе на свае ручанькі,
Беларусь родная!
і зазываючы, зыча прытыльнае,
недзе ў глыбокіх снах.
толькі далонь мая падае шчыльная,
Беларусь, мы ў тваіх снах.
viecier huliaŭ pamiž našych haloŭ,
sliozy stvarali rasu.
što da ciabie budzie zyčyć liuboŭ,
kali ja jaje pakažu?
ja zakachajusia ŭ tvaje vočy,
byccam to byŭ akijan.
schavaješ svoj tvar i ciapier hety nočy
niasuć koĺkasci zlych pačvar.
što ž maja liubańka,
maja ty dzietačka —
rodnaja maci-ziamlia.
ja zabiaru ciabie na svaje ručańki,
Bielaruś rodnaja!
i zazyvajučy, zyča prytyĺnaje,
niedzie ŭ hlybokich snach.
toĺki daloń maja padaje ščyĺnaja,
Bielaruś, my ŭ tvaich snach.