гераін (hierain)
спалохаўшысь, халоднай ноччу,
у брудзе я сябе знайшоў.
павагі з боку я не хочу,
але да боку я прыйшоў.
дзе цвікі рукі мне калолі,
на крыж павесілі мяне.
крыві згубляў тады даволі,
але не турбаваў сябе.
чаму ж твае тонкія рукі
ісколаты іголкамі?
чаму шукаеш сябе мукі
ты з гэтымі суполкамі.
я ратаваў цябе тым летам,
я вырашыў яшчэ паспрабаваць.
каб да жыцця ты ставілась з мэтай,
каб ты магла сябе пазаўважаць.
а ты не чула і твой стан,
ён быццам дрэва ствол сухі.
і гераін цяпер твой пан,
цябе ён скінуў ля ракі.
ён дараваў цябе надзею,
у гэтым сне спяваеш з ім.
і колькі летаў на падзею,
і колькі з ім спала ты зім?
павернуся ля тваёй хаты,
стары балкон з блакітным мурам.
я мабыць быў бы вінаваты,
калі б я быў такім жа брудным.
але ж цышенька час лунае.
ты рушыла да свайго шчасця.
твой пан палоніць і спявае,
ці ясна будзе, сон твой гасне.
трымай ж цяпер маю руку,
я заспяваю аб другім.
мы скончым гэтую пургу,
ці дадзім сэнсу чарзе зім.
spalochaŭšyś, chalodnaj nočču,
u brudzie ja siabie znajšoŭ.
pavahi z boku ja nie choču,
alie da boku ja pryjšoŭ.
dzie cviki ruki mnie kaloli,
na kryž paviesili mianie.
kryvi zhubliaŭ tady davoli,
alie nie turbavaŭ siabie.
čamu ž tvaje tonkija ruki
iskolaty iholkami?
čamu šukaješ siabie muki
ty z hetymi supolkami.
ja ratavaŭ ciabie tym lietam,
ja vyrašyŭ jašče pasprabavać.
kab da žyccia ty stavilaś z metaj,
kab ty mahla siabie pazaŭvažać.
a ty nie čula i tvoj stan,
jon byccam dreva stvol suchi.
i hierain ciapier tvoj pan,
ciabie jon skinuŭ lia raki.
jon daravaŭ ciabie nadzieju,
u hetym snie spiavaješ z im.
i koĺki lietaŭ na padzieju,
i koĺki z im spala ty zim?
paviernusia lia tvajoj chaty,
stary balkon z blakitnym muram.
ja mabyć byŭ by vinavaty,
kali b ja byŭ takim ža brudnym.
alie ž cyšjeńka čas lunaje.
ty rušyla da svajho ščascia.
tvoj pan palonić i spiavaje,
ci jasna budzie, son tvoj hasnie.
trymaj ž ciapier maju ruku,
ja zaspiavaju ab druhim.
my skončym hetuju purhu,
ci dadzim sensu čarzie zim.